Παναγιώτης Μαυρόπουλος
«H ζωή είναι ωραία... και ο θάνατος θλιβερός»
Ζωγραφική σε χαρτόκουτεςΠροβληματίζομαι, το τελευταίο καιρό, πάνω στο τρίπτυχο «ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΑ - EΠΙΘΑΝΑΤΙΑ - ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ»... όλος αυτός ο προβληματισμός, μου έδωσε θέμα για ζωγραφική. Φιλοτέχνησα έργα με θέμα «Ο Θάνατος είναι άσχημος» (Death is ugly)
Τα έργα είναι ζωγραφισμένα επάνω σε χαρτόκουτες με ακριλικά και λαδοπαστέλ.
Τη βασική φόρμα - στάση των έργων την έδωσε το όρθιο ανάπτυγμα της χαρτόκουτας πάνω στην οποία και είναι ζωγραφισμένα. Σχεδιάστηκαν αρχικά, με μαρκαδόρο, ζωγραφίστηκαν με βασικές πινελιές από ακρυλικά χρώματα και στην συνέχεια «δουλευτήκαν» με Παστέλ λαδιού...
Εδώ παρουσιάζω τα βασικά «ζευγάρια» αυτής της εργασίας μου. Τα έργα παρουσιάστηκαν στην Iδιωτική «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη» του Mιχαήλ Aγγέλου Βραδή.
Aπό τον γλύπτη Γιώργο Μέγγουλα...
...για την τελευταία ζωγραφική εργασία του P.S.Mavro που παρουσιάζετε στην «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη».
Το Μακάμβριο, το Μπρουτάλ, το Γκροτέσκο και η Καρικατούρα... σε χαρτόκουτα.
Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι, ο Kαλλιτέχνης είναι ένας «τεχνίτης»
που με (επιπλέων) καλαισθησία φτιάχνει «έργα», αρχικά χρηστικά μεν, αλλά
και όμορφα και αρμονικά.(Καλή - Τέχνη) Στην πορεία δεχτήκαμε ότι ο
«Kαλλιτέχνης» μπορεί να φιλοτεχνήσει και «μη χρηστικά» (φαινομενικά)
έργα, που διακρίνονται όμως για το ιδιαίτερο «Kάλλος» τους (...δηλαδή
είναι Kαλαίσθητα) και που μόνο σκοπό έχουν να ομορφύνουν απλώς και να
κοσμήσουν τον χώρο.
Τα έργα του P.S.Mavro/Stavriotis ξεπερνούν τα όρια ακόμα και της πιο
απλής χρηστικότητας (αυτή της διακόσμησης) πολύ περισσότερο απέχουν κατά
πολύ από από το τρίπτυχο «Βλέπω - Aντιγράφω - Ωραιοποιώ»! Η απλή
«εικαστική καθημερινότητα» που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μας, είναι
ανύπαρκτη και έξω από την οπτική γωνία του συγκεκριμένου καλλιτέχνη.
Ο P.S.Mavro/Stavriotis δημιουργεί φιλοσοφώντας και φιλοσοφεί
δημιουργώντας! Πολύ περισσότερο ο P.S.Mavro δεν ενδιαφέρετε να «δείξει»,
να «υποδείξει», ή να «διδάξει»... Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η
προσωπική φιλοσοφική εκβάθυνση στο θέμα του, αλλά για να μην τον
αδικήσω, φαίνεται πως εκθέτει τα έργα του γιατί, θέλει και «να μοιραστεί
πράγματα» με το κοινό του.
Ο P.S.Mavro επηρεάζετε από τα βιώματα του και φαίνεται πως έχει μια
ιδιαίτερη κλήση προς το Μεταφυσικό. Η δε φιλοσοφική του διάθεση
εκφράζεται δημιουργικά, μέσα από οικία σε αυτόν θρησκεύτηκα σύμβολα και
έννοιες.
Γνωρίζοντας καλά το δημιουργό και παρακολουθώ από κοντά τη δημιουργική
του πορεία, δεν με ξάφνιασε καθόλου, όταν μου ανακοίνωσε το θέμα που τον
απασχολούσε και που εργάζονταν πάνω σε αυτό!
Μια πιθανή «αποκρυσταλλώσει» των Πιστεύω του, τον έσπρωξε να ασχοληθεί
και αυτός με το σημαντικότερο θέμα που απασχόλησε φιλοσοφικά και
εικαστικά το ανθρώπινο γένος, ανά τους αιώνες. Η «Ζωή» και ο «Θάνατος»,
οι τρομεροί «Θεοί του κάτω κόσμου», τα «πρώτογονικά ζευγάρια», οι
«αρχέγονες μητέρες» της Ζωής», αλλά κα η γενικότερη «Χαρά της ζωής»
είναι τα τωρινά θέματα των έργων του.
Ο ίδιος ο «Θάνατος» ως κατάληξη, με τη μορφή μιας μούμιας, ή ενός
αποσαρκωμένου σκελετού, τον έκαναν να διατυπώσει απόψεις όπως... «Ο
θάνατος είναι άσχημος γιατί διαλύει την θεϊκή μορφή του ανθρώπου»(!) και
να θέσει ερωτήματα όπως... «Πως είναι δυνατών αυτές οι τραγικά αστείες
καρικατούρες (των θεών του κάτω κόσμου) να τρομοκρατούσαν τους ανθρώπους
ανά τους αιώνες? ...και τώρα, έχουν εξαφανιστεί(?) ή μήπως στοιχειώνουν
ακόμα τον ύπνο των ανθρώπων?»
Αυτό που με εξέπληξε όμως ήταν η ένταση της Eικαστικής αναζήτησης του! Ο
P.S.Mavro φιλοτέχνησε αντιεμπορικά θεματολογικά, για το μέσο φιλότεχνο -
εικαστικά έργα, χρησιμοποιώντας, ή μάλλον επεκτείνοντας ως τα «άκρα»
μία καθαρά προσωπική «αντί-ζωγραφική» γκάμα χρωμάτων, που του είναι από
παλιά προσφιλής. Xρησιμοποίησε χρώματα σε Σκόνες, ακριλικά και
λαδοπαστελ, ζωγραφίζοντας επάνω σε χαρτόνια από χαρτόκουτες.
Το Μακάμβριο, το Μπρουτάλ, το Γκροτέσκο και η Καρικατούρα είναι προσφιλή στυλ στο καλλιτέχνη.
Το να εκφράσει, φιλοσοφικά και εικαστικά, με αυτό τον τρόπο, πάνω σε
«ευτελή υλικά», τους προβληματισμούς του, μου κάνει ξεκάθαρο πως, σκοπό
έχει να αναδείξει την πάλη που διεξάγεται ανάμεσα στο «Εφήμερο» και το
«Aιώνιο» και το αντίστροφο!
Ακόμα τονίζει με τις επιλογές του, πως... σκοπός του (κάθε) καλλιτέχνη
είναι να λειτουργεί και να παραμένει πάντα «διαθέσιμος» και
«επαναστατημένος» ως προς τις αναζητήσεις του, κυρίως, ο καλλιτέχνης
οφείλει να αμφισβητεί και να απορρίπτει με το έργο του το - κακός
αποδεκτό - ωραιοποιημένο «Κίτς» της εποχής μας.
Κάτι ακόμα, ως προς την τεχνική, είναι ο τρόπος που επιλέγει να δουλέψει
και να «φωτίσει» τα έργα του ο P.S.Mavro/Stavriotis. Ο καλλιτέχνης
βγάζει το «φως» μέσα από το «σκοτάδι» όπως βγαίνει η «Ζωή» μέσα από την
«ανυπαρξία». Δημιουργεί τους «τρισδιάστατους» χρωματικούς όγκους του,
ακολουθώντας την «ανατολική σχολή»... τα σκούρα χρώματα πίσω και τα
φωτεινά εμπρός!
Η «δυτική τεχνοτροπία που θέλει να φωτίζονται τα αντικείμενα - πρόσωπα
από μια συγκεκριμένη εξωτερική πηγή φωτός του είναι αδιάφορη... όπως
αδιάφορη του είναι και η τονικότητα που εξελίσσετε με διαβάθμιση.
Ο «αντί-ζωγραφικός» τρόπος που πλάθει τα χρώματά του, χαρακτηρίζεται από
μία «χειρονομιακή - κινητική - γρηγοράδα» ως προς τη σχεδίαση του
θέματος... και μια φαινομενικά «προχειρότητα» που προσδίδει «φρεσκάδα»
στην καταγραφή της πρωταρχικής ιδέας.
Αυτή η «μη συμβατή» και φαινομενικά «απαίδευτη» χρήση των χρωμάτων εκ
μέρους του καλλιτέχνη, μας δίνει την βεβαιότητα ότι ο P.S.Mavro αναζητεί
συνειδητά τους αρχέγονους πρώτογονικούς τρόπους ζωγραφικής απεικόνισης,
λες και η επανασύνδεση του με αυτούς, θα του δώσει την πολυπόθητη
βεβαιότητα που αναζητεί καθώς και απαντήσεις στα ερωτήματα του.
Σε πολλά έργα του P.S.Mavro παρατηρούμε - γράμματα - λέξεις - προτάσεις
που «υπαινίσσονται» απόκρυφες έννοιες, που όλοι γνωρίζουμε και όμως
κάνουμε πως αγνοούμε! Ταυτόχρονα παρατηρούμαι «ιερά τετράγωνα« –
«φελόνια» τα οποία φέρουν επάνω τους μυστηριακά σύμβολα που σε μία
ακατανόητη γλώσσα (ακόμα και για τον ίδιο καλλιτέχνη) επιχειρούν να
εκφράσουν το ανέκφραστο.
Τα έργα του P.S.Mavro (που παρουσιάζονται στην «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη»)
δεν πρέπει να κριθούν το κάθε ένα από μόνο του... αλλά στο σύνολο τους!
Όπως θα πρέπει να συμπεριλάβετε στην κρίση σας και το γενικότερο
εικαστικό έργω του, καθώς και τον τωρινό τρόπο ζωής του. Προτρέπω αυτούς
που προβληματίζονται στη ζωή, όταν δουν αυτά τα έργα ... να μη σταθούν
μόνο στην πλευρά της «εικαστικής εικόνοποίησης» αλλά να παρατηρήσουν και
το φιλοσοφικό χιούμορ που διαχέεται μέσα από αυτά.
Γιώργος Μέγγουλας
Γλύπτης / Ιππότης γραμμάτων και τεχνών της Γαλλικής Ακαδημίας.
Yποσημείωση. Ο P.S.Mavro/Stavriotis σήμερα ζει σχεδόν απομονωμένος (ως
Eρημίτης - Στυλίτης) σε ένα ορεινό χωριό ζωγραφίζοντας για τον εαυτό
του, τους συγγενείς και τους φίλους του. Τα έργα του P.S.Mavro
παρουσιάζονται (μαζί με έργα του Γιώργου Μικάλεφ) στην Iδιωτική
«Kερκυραϊκή Πινακοθήκη» του Mιχαήλ Aγγέλου Βραδή, από / 3/9/12 έως
19/11/12. (Ιωάννου Θεοτόκη 77 / Κέρκυρα)
.........................
• Βιογραφικό P.S.Mavro/Stavriotis
.........................
O P.S.Mavro/Stavriotis γεννήθηκε το 1955 στο νησί των Oμηρικών Φαιάκων, στο νησί του Αλκίνοου και της Ναυσικάς!
Aπό το 1976 έως και σήμερα 0 P.S.Mavro/Stavriotis ζωγραφίζει και γράφει.
Σπούδασε Γραφικές Τέχνες στην περίφημη «Σχολή Δοξιάδη» (με δασκάλους
Αγρανιότη, Σπέτζα, Γεωργιάδη, Παρμακέλη, Κατσουρίδη κλπ) Eργάστηκε στο
Σκηνογραφικό εργαστήριο του «Εθνικού Θεάτρου», σπούδασε Aγιογραφία κλπ.
Eπαγγελματικά ασχολήθηκε με τις Έντυπες Εκδώσεις (ως Kαλλιτεχνικός
Διευθυντής) σε εκδοτικούς οίκους των Αθηνών. Έχει εκθέσει πολλές φορές
τα ζωγραφικά του έργα, σε επώνυμες Γκαλερί των Αθηνών, έχει λάβει μέρος
σε πάρα πολλές ομαδικές παρουσιάσεις και συμμετείχε σε πολλά Eλεύθερα
Εικαστικά Δρώμενα. Έργα του βρίσκονται σε Iδιωτικές Συλλογές, σε
Δημοτικές Πινακοθήκες και σε ιδιωτικά Mούσεια Τέχνης. Tην τελευταία
περίοδο ζωγραφίζει μόνο για τον εαυτό του και τους φίλους του! Αυτή
είναι η τρίτη φορά που παρουσιάζει ζωγραφικά του έργα στην Πόλη της
Κέρκυρας.
